DKF 13: Ludzka twarz człowieka

2000 kobiet i mężczyzn. 60 krajów. 40 pytań. 2020 wywiadów w 63 językach. 3 lata filmowania. 500 godzin zdjęć lotniczych. 14 milionów euro budżetu. To dokument o tym, co łączy ludzi, których czasem dzieli wszystko. Miłość, śmierć, wojna, namiętność, smutek, nienawiść i wybaczenie.

“Człowiek”, reż. Yann Arthus-Bertrand
Środa, 22.02.2017, godz. 18:00
Sala Kameralna, ul. Jana Pawła II 5

karnety na 6 seansów: 30 zł KUP TERAZ >> lub w kasie SOK
bilety na pojedynczy seans: 12 zł KUP TERAZ >> lub w kasie SOK

W karnecie taniej! 5 zł za seans!
Za wszystkie 6 seansów DKF 13 w pierwszym półroczu 2017 roku zapłacisz tylko 30 zł!

2000 kobiet i mężczyzn. 60 krajów. 40 pytań. 2020 wywiadów w 63 językach. 3 lata filmowania. 500 godzin zdjęć lotniczych. 14 milionów euro budżetu. Co ich łączy? Opowiadają o miłości, śmierci, wojnie, sytuacji kobiet. Odsłaniają wzruszające historie pełne namiętności, cierpienia, smutku, nienawiści, ale i wybaczenia. Przepiękne zbliżenia ich twarzy przeplatane są zachwycającymi zdjęciami lotniczymi.

Media o filmie:

“Łatwo być dobrym fotografem, dziennikarzem, reżyserem. Trudniej dobrym człowiekiem. O tym jest ten film – mówi Yann Arthus-Bertrand. „Człowiek” to spektakularny dokument. Hołd złożony ludziom, hymn na cześć ich siły i różnorodności. Poetycka refleksja nad sensem życia. A jednak te puzzle nie układają się w arcydzieło.” (www.wyborcza.pl >>>)

“Francuskiego fotografika Yanna Arthusa-Bertranda w poruszającym, poetyckim eseju „Człowiek” również fascynują niezwykłej urody zjawiska m.in. symetrii oraz transformacji przestrzeni (przyrody), ale zadanie wyznaczył sobie ambitniejsze. W serii wywiadów z ludźmi odmiennych kultur, ras i doświadczeń bada znaczenie takich słów jak miłość, strach, nienawiść, ból, żal, niesprawiedliwość, dyskryminacja, przemoc. Powstało coś w rodzaju antropologicznej medytacji.” (www.polityka.pl >>>)

“Jestem szczęśliwa, gdy piję mleko i tyję – mówi kobieta z żyjącego w Namibii plemienia Himba i kokieteryjnie śmiejąc się przechyla głowę do tyłu. To tylko jedna z wielu definicji ludzkiego szczęścia z filmu dokumentalnego „Człowiek” (Human) znanego francuskiego fotografika i dokumentalisty Yanna-Arthusa Bertranda.” (www.newsweek.pl >>>)

“Najnowszy film Yanna Arthusa-Bertranda, to dokument  o tym, co tak naprawdę łączy wszystkich ludzi. Zbiór historii i obrazów naszego świata pozwala dotrzeć do sedna tego, co to znaczy być człowiekiem.” (www.national-geographic.pl >>>)

KOLEJNE POKAZY W DKF 13 w pierwszym półroczu 2017 roku:


7619806.322.03
PODEJRZANY AI WEI WEI
Chiny/Dania/Wielka Brytania, 2013
reż. Andreas Johnsen

Film pokazuje jak Ai Weiwei żyje po wyjściu z więzienia i jak nerwową grę prowadzi nadal z chińskimi władzami, które obserwują każdy jego krok tylko po to, aby wytoczyć mu kolejne zarzuty. Widzimy zarówno jego życie prywatne w domowym areszcie z żoną i synem, o których losy obawia się coraz bardziej, jak również usilną próbę ponownego wejścia w rolę zaangażowanego aktywisty.


7742532.319.04
POD OPIEKĄ WIECZNEGO SŁOŃCA
Łotwa/Niemcy/Czechy/Korea Północna, 2015
reż. Witalij Manski

Wyobraźmy sobie idealne życie w idealnym kraju. Idealni ludzie mieszkają w idealnych apartamentach. Pracują w idealnych miejscach pracy, a ich życie i świat porządkują idealne instytucje w idealny sposób. To oficjalny obraz Północnej Korei, która według koreańskiej propagandy jest najszczęśliwszym krajem na świecie.


VelvetTerroristsPoster31.05
AKSAMITNI TERRORYŚCI
Słowacja/Chorwacja/Czechy, 2013
reż. Ivan Ostrochovsky, Pavol Pekarčík, Peter Kerekes

Stano, Fero i Władimir to trzej buntownicy, którzy zaplanowali kiedyś zamachy terrorystyczne przeciw komunistycznemu reżimowi w Czechosłowacji. Wszyscy skazani zostali zgodnie z paragrafem 93, czyli za terroryzm, choć żaden z nich nie zranił i nie zabił człowieka.


ostatnie dni miasta21.06
OSTATNIE DNI MIASTA
Niemcy/Wielka Brytania/Egipt/Zjednoczone Emiraty Arabskie
reż. Tamer El Said

35-letni Khalid pracuje nad filmem, który ma oddać ducha czasu, uchwycić puls rodzinnego Kairu, gdy stary świat sypie się i kruszy.
Na myśl o więzi z miastem nie opuszcza go elegijny ton, przeczucie końca przenika wszystkie działania.

Kategoria: Archiwum