DKF: Człowiek jest bezsilny wobec karzącej siły natury

Koguty przestają piać, giną pszczoły w pasiekach, krowy nie dają mleka, a na drzewach nie pojawia się żaden zielony liść. Natura się zbuntowała i podzieliła świętujących niedawno wspólnie ludzi… Złożenie w ofierze jednego z mieszkańców wioski uratuje resztę?

Dyskusyjny Klub Filmowy – “Anomalia”
Środa, 4.05.2016, godz. 18:00
Sala Kameralna, ul. Jana Pawła II 5

Bilety: 10 zł
Karnety (na wszystkie 6 projekcji): 30 zł
Do nabycia w kasie SOK i na www.bilety.soksuwalki.eu

ANOMALIA (Belgia, Francja, Holandia 2012 / 93′)

reżyseria: Peter Brosens i Jessica Woodworth
zdjęcia: Hans Bruch Jr
występują: Aurélia Poirier, Django Schrevens, Sam Louwyck

nagrody:

• MFF Wenecja 2012: najlepszy film – Nagroda Arca Cinegiovani
• nagroda specjalna Zielona Kropla (Green Drop)

Żyjący z rolnictwa mieszkańcy małej społeczności świętują koniec zimy. Na pobliskim wzgórzu układają stertę ze świątecznych choinek i w procesji niosą wielkie drewniane figury. Jednak stos, mający być podziękowaniem za poprzednie zbiory i ofiarą za nowe, nie zapala się. Dotychczasowa solidarność i wzajemna pomoc rolników szybko zostaje wystawiona na ciężką próbę. Spodziewana wiosna nie nadchodzi, a natura pogrąża się w stagnacji. Zamiast budzić się do życia, wszystko powoli obumiera. Koguty przestają piać, giną pszczoły w pasiekach, krowy nie dają mleka, a na drzewach nie pojawia się żaden zielony liść. Mieszkańcy barykadują się w domach i pilnują kończących się zapasów żywności. Próbują znaleźć winnego obecnej sytuacji. Niektórzy zaczynają podejrzewać, że sprawcą załamania pogody może być syn miejscowego filozofa, od zawsze żyjący na uboczu społeczności. Widmo głodowej śmierci zmusza rolników do ponownego ułożenia stosu, na którym tym razem mają zamiar złożyć ofiarę z człowieka…

Film „Anomalia” pokazuje ludzkość w apokaliptycznej pustce, w której natura sama zawiesza swoje istnienie, niejako karząc człowieka.

Napięcie i niezwykle opresyjną atmosferę budują świetne zdjęcia Hansa Brucha Jr, który nie boi się długich ujęć i nagłych zbliżeń wykrzywionych strachem twarzy bohaterów. Większość grających w filmie osób to amatorzy, bliscy sąsiedzi reżyserów, jednak ich naturalność i nieszablonowe aktorstwo nie drażni, a jedynie jeszcze mocniej wciąga w świat tego fascynującego obrazu.

 RECENZJA 

***

Kamera filmuje każdy kolejny plan uważnie i z namaszczeniem, kontemplacją zastępuje akcję, każde kolejne ujęcie ma wagę symbolu i poetyckiej przenośni, uciekając od języka bezpośrednich emocji. Peter Brosens i Jessica Hope Woodworth, współodpowiedzialni za reżyserię twórcy belgijscy, realizują filmy „zaangażowane”. Zaangażowane w budzenie świadomości powiązania człowieka z jego otoczeniem. W „Anomalii” kamera filmuje ludzi i ich aktywność z „obiektywnym”, naukowym dystansem filmów przyrodniczych. Towarzyszy jej wybrana w sposób wyjątkowo przemyślany muzyka, która wypowiada się z większą swoboda niż skazani na milczenie bohaterowie opowieści. Ludzie są elementem natury, gatunkiem homo sapiens, różniący się tylko skłonnością do zorganizowanego okrucieństwa, które kamera beznamiętnie obserwuje.

Obserwujemy tę zachmurzoną, otoczoną lasem miejscowość jak mrowisko, w którym pojawia się coraz więcej znaków anonsujących koniec dominacji człowieka nad naturą. Kiedy przyroda przerywa swój odwieczny cykl życia i śmierci, na horyzoncie człowieczym majaczy już tylko unicestwienie.  (Grażyna Arat, portalfilmowy.pl) >>>

***

W małej, ukrytej w Ardenach wiosce, życie toczy się w myśl kaprysów matki natury. Ta zamiast dobrotliwie koić surową egzystencję mieszkańców, ośmiela się wnosić między nich niezgodę. Budowanie takiej atmosfery pochłania autorom pierwszą godzinę filmu, bowiem przez długi czas impulsy przyrody są tu ważniejsze niż bohaterowie. Kamera stara się nie uronić nawet kropli z otoczenia. Wyróżnia każde źdźbło trawy, najdelikatniejszy podmuch wiatru, omiata spojrzeniem imponująco rozległe, górzyste otoczenie belgijskiej wioski. Jeśli jest w tym wszystkim piękno, to pozostaje głęboko ukryte, niewidoczne. Dominują groza, niepokój, strach.

Układ sił wydaje się więcej niż jasny. Ludzie to tylko marionetki. Władzę niepodzielnie sprawuje przyroda, która, odbierając mieszkańcom plony, wywołuje bunt w ich szeregach i pobudza oczywisty mechanizm – poszukiwanie winnego tragedii. (Urszula Lipińska, stopklatka.pl) >>>

Patroni medialni DKF 13

---

NASTĘPNE FILMY W DKF 13

18 maja 2016

ZATOKA DELFINÓW (USA 2009 / 93’)
reżyseria: Louie Psihoyos
zdjęcia: Brook Aitken
najważniejsze nagrody:

• Oscar 2010 dla najlepszego pełnometrażowego filmu dokumentalnego
• Critics Choice 2010 dla najlepszego filmu dokumentalnego
• FF Sundance 2009 – nagroda publiczności

Nagrodzona Oscarem, w kategorii za najlepszy dokument, „Zatoka delfinów” opowiada prawdziwą, niewiarygodną historię tajnej misji Psihoyosa, O’Barry’ego oraz elitarnego zespołu aktywistów, filmowców i nurków. Badają oni ukrytą zatokę koło Taiji w Japonii, aby rzucić światło na śmiertelnie mroczny sekret. Odkryte przez nich tajemnice to dopiero wierzchołek góry lodowej. Z szokującym znęcaniem się nad delfinami związane jest także poważne zagrożenie dla ludzkiego zdrowia. Toksyny zanieczyszczające wodę są niebezpieczne nie tylko dla delfinów, które, znajdując się na szczycie łańcucha pokarmowego, mogą mieć nawet milion razy więcej rtęci niż woda wokół nich. Spożywająca mięso delfina lokalna społeczność cierpi na zatrucia rtęcią, objawiające się niedorozwojem czy porażeniem mózgowym u dzieci i demencją u dorosłych

1 czerwca 2016

MĘŻCZYZNA PRAWIE IDEALNY (Norwegia 2012 / 80’)
reżyseria: Martin Lund
zdjęcia: Morten Halfstad Forsberg
występują: Henrik Rafaelsen, Janne Heltberg, Tov Sletta
nagrody:

• MFF Karlowe Wary 2012 – Kryształowy Globus dla najlepszego filmu i nagroda indywidualna dla najlepszego aktora Henrika Rafaelsena

Henrik i Tone bardzo się kochają. Ich związek właśnie wkracza w nową fazę. Niedawno wprowadzili się do nowego mieszkania, kupili niezły samochód, a przede wszystkim spodziewają się pierwszego dziecka. Ale 35-letni Henrik przechodzi kryzys tożsamości. Z jednej strony chce ignorować dorosłość i spędzać czas na wygłupach z przyjaciółmi. Z drugiej – musi wreszcie stać się mężczyzną i zadbać o Tone i dziecko. Niezdolność do wyrażania własnych emocji, a zwłaszcza nieumiejętność ich komunikowania, prowadzi Henrika do dziecinnego buntu, który staje się zagrożeniem dla jego relacji z Tone. Czy ten prawie mężczyzna wreszcie dojrzeje, czy też jego związek się rozpadnie?

15 czerwca 2016

KOCHAM CIĘ OD TAK DAWNA (Francja, Niemcy 2008 / 115’)
reżyseria: Philippe Claudel
zdjęcia: Jérôme Alméras
występują: Kristin Scott Thomas, Elsa Zylberstein, Serge Hazanavicius
nagrody:

• BAFTA 2009 – najlepszy film nieanglojęzyczny
• Berlinale 2008 – Nagroda Jury Ekumenicznego dla najlepszego filmu i nagroda czytelników „Berliner Morgenpost”
• Europejska Nagroda Filmowa 2008 dla najlepszej aktorki Kristin Scott Thomas
• Cezar 2009 dla najlepszej aktorki drugoplanowej Elsy Zylberstein i najlepszego filmu debiutanckiego

Juliette spędziła w więzieniu 15 lat. Po wielu latach życia w zamknięciu opuszcza w końcu mury celi. Przez cały ten czas nie miała kontaktu z żadnym z członków swojej rodziny, dlatego kiedy pod swój dach przygarnia ją Lea, młodsza siostra, Juliette wcale nie czuje wdzięczności. Dzięki czułości Lei i jej rodziny początkowa niechęć i dystans Juliette znikają, a kobieta zaczyna wracać do normalnego życia.

Kategoria: Archiwum