Dyskusyjny Klub Filmowy „13” – projekcja filmu „Efekt domina”
Środa, 21.01.2015, godz. 18:00
Sala Kameralna SOK, ul. Jana Pawła II 5
Ekipa nominowanego do Oscara „Królika po berlińsku” prezentuje wyjątkowy film dokumentalny znad Morza Czarnego – dogłębne spojrzenie na życie w małym kraju, uzależnionym od kaprysów wielkiej Rosji.
Bilety: 30 złotych (karnet na 6 spotkań DKF), 10 złotych (bilet na pojedynczy seans) na www.bilety.soksuwalki.eu i w kasie SOK
„Efekt domina”, Polska, Niemcy 2014
gatunek: film dokumentalny
reżyseria: Elwira Niewiera, Piotr Rosołowski
zdjęcia: Piotr Rosołowski
czas trwania: 76 minut
Twórcy dzieła Elwira Niewiera i Piotr Rosołowski byli nominowani w kategorii „Film” do nagrody PASZPORTY POLITYKI. Ostatecznie jednego z najbardziej prestiżowych nagród kulturalnych w Polsce nie otrzymali, ale już sama nominacja i rywalizacja z Janem Komasą oraz Tomaszem Kotem były ogromnym wyróżnieniem – www.polityka.pl/tygodnikpo…/…/1605257,1,film-jan-komasa.read.
W państwie, które się jeszcze naprawdę nie narodziło, Rafael i Natasza zaczynają wspólne życie. On jest ministrem sportu nieuznawanej republiki Abchazji, ona rosyjską śpiewaczką operową. Dla Rafaela Natasza porzuciła swoją karierę i rodzinę w Rosji. Jednak ich wspólny początek dosyć szybko okazuje się pełną dramatycznych napięć drogą w nieznane. Życie w kraju nieuznawanym praktycznie przez nikogo, naznaczonym wojną domową i całkowicie uzależnionym od kaprysów i wpływów Rosji szybko przestaje być romantyczną przygodą.
Natasza, jako Rosjanka, musi zmierzyć się z niechęcią, zamknięciem i podejrzliwością otoczenia. Rafael przez lata walczył o wolną i suwerenną Abchazję, jednak to marzenie nigdy nie zostało w pełni spełnione. Nadzieją na zmianę są organizowane przez niego mistrzostwa świata w domino. Być może dzięki tej imprezie świat chociaż na chwilę zwróci uwagę na ten maleńki kraj na brzegu Morza Czarnego. Jak w reakcji łańcuchowej, kiedy jedno zdarzenie uruchamia szereg następnych, losy bohaterów splatają się z biegiem „wielkiej” historii. Czy miłość w kraju, w którym dramat nieustannie miesza się z absurdem ma jakiekolwiek szanse na przetrwanie?
Po rozpadzie Związku Radzieckiego świat świętował koniec komunizmu, jednak w tym samym czasie wiele byłych republik dawnego imperium walczyło o niepodległość i na nowo wyznaczało swoje granice. Doprowadziło to do lawiny konfliktów politycznych i etnicznych, z których nie wszystkie zostały do dnia dzisiejszego rozwiązane. Tyczy się to też Abchazji, małej kaukaskiej republiki położonej na wybrzeżu Morza Czarnego. Do 1992 roku kraj ten należał do Gruzji. Kiedy Gruzja odmówiła akceptacji abchaskich roszczeń niepodległościowych, wybuchła krwawa wojna domowa.
Abchazja wspomagana przez Rosję wygrała wojnę, jednak nigdy nie odbudowała powojennych strat. Wciśnięta między Rosję i Gruzję, Abchazja stała się politycznym zakładnikiem kaukaskiego konfiktu. Oficjalnie jest częścią Gruzji, ale ekonomicznie i militarnie jest całkowicie uzależniona od Rosji. Abchazja niegdyś była najpiękniejszą riwierą Morza Czarnego, najbardziej luksusowym kurortem ZSRR. Dziś jest zapomnianą i zniszczoną wojnią domową republiką, której mieszkańcy od 20 lat żyją w politycznej i ekonomicznej izolacji.
FESTIWALE:
2014 – 54. Krakowski Festiwal Filmowy – Międzynarodowy Konkurs Dokumentalny: Nagroda: ZŁOTY RÓG
2014 – 54. Krakowski Festiwal Filmowy – Konkurs Polski – Nagroda: ZŁOTY LAJKONIK
2014 – 54. Krakowski Festiwal Filmowy – Nagroda Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych
2014 – Kanadyjski Międzynarodowy Festiwal Filmów Dokumentalnych HotDocs: selekcja „Love Factually”
2014 – Międzyanarodowy Festiwal Filmowy Visions du Réel: Konkurs Międzynarodowy – Nagroda jury ekumenicznego
2014 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy Golden Aporicot Yerevan: Konkurs Dokumentów – Nagroda Silver Apricot
REŻYSER Elwira Niewiera jest autorką filmów dokumentalnych oraz projektów kulturalnych, w których portretuje przemiany w społeczeństwach Europy Wschodniej. Jej debiutancki film „Bulgarian stories” miał kinową dystrybucję w Niemczech oraz był prezentowany na wielu międzynarodowych festiwalach filmowych. Elwira pracowała też jako pierwszy asystent reżysera i reasercher przy nominowanym do Oscara Króliku po berlińsku.
REŻYSER & OPERATOR Piotr Rosołowski skończył studia operatorskie w Katowickiej Szkole Filmowej. Nagrodzony stypendium Akademii Sztuk Medialnych w Kolonii. Współreżyser filmu dokumentalnego Sztuka znikania (premiera na Visions du Réel 2013), oraz współautor Królika po berlińsku, nominowanego do Oscara krótkometrażowego filmu dokumentalnego. Operator wielu nagradzanych filmów dokumentalnych i fabularnych, w tym: On the line reż. Reto Caffi – nominowany do Oscara film krótkometrażowy, Badjao. Duchy z morza reż. Eliza Kubarska – nagroda specjalna na festiwalu Hot Docs w Toronto.
Patronami medialnymi Dyskusyjnego Klubu Filmowego 13 są:
DYSKUSYJNY KLUB FILMOWY „13” – styczeń – marzec 2015
4 lutego 2015
„Rakieta”, reż. Kim Mordaunt (Australia 2013, 96′)
Chłopiec, który rzekomo przyciąga nieszczęścia, prowadzi swoją rodzinę oraz parę wyrzutków społeczeństwa przez Laos w poszukiwaniu nowego domu. Po podróży przez kraj wyniszczony wojnami, podróży pełnej nieszczęśliwych zdarzeń, chłopiec chce udowodnić, iż nie jest przeklęty i buduje ogromną rakietę, która pozwoli mu wziąć udział w najbardziej dochodowych, ale również i niebezpiecznych zawodach roku: Festiwalu Rakiet.
18 lutego 2015
„Miss Kicki”, reż. Hakon Liu (Szwecja 2011, 85′)
Miss Kicki po długich latach pobytu i pracy za granicą, w końcu wraca do rodzinnego domu w Szwecji. Opuszczając kraj, zostawiła swojego małego synka, który teraz ma 16 lat i wychowuje go babcia. Matka nie potrafi złapać nici porozumienia z synem, dlatego zaprasza go na wakacje do Tajwanu. Ta wyprawa ma jednak ukryty cel. A mianowicie wizytę w Taipei, gdzie mieszka Pan Chang, biznesman, z którym Kicki przeżywa internetowy romans…
Kiedy Victor odkrywa prawdziwy cel ich podróży Kicki będzie musiała udowodnić synowi i sobie, że potrafi być matką, za którą tak bardzo tęsknił.
4 marca 2015
“Na zawsze Laurence”, reż. Xavier Dolan (Francja, Kanada 2012, 159′)
W latach 90. Laurence powiedział swojej dziewczynie Fred, że chciałby stać się kobietą. Pomimo przeciwieństw stawiają razem czoła uprzedzeniom przyjaciół, radom rodzin i fobiom społeczeństwa, którego zasad nie cenią. Wyruszają w dziesięcioletnią podróż, w czasie której mogą stracić nie tylko siebie nawzajem, ale również własną, wewnętrzną tożsamość. Przejście na drugą stronę nawet dla nich jest wielką tajemnicą.
18 marca 2015
„Senada”, reż. Danis, Tanović (Francja, Słowenia, Bośnia i Hercegowina 2013, 75′)
Nazif, który chcąc pomóc swojej rodzinie, zajmuje się zbieraniem złomu, z trudem wiąże koniec z końcem. Dni upływają mu na poszukiwaniu żelastwa. W tym czasie jego partnerka Senada zajmuje się domem i dwiema małymi córeczkami. Niedługo urodzi trzecie dziecko.
Po powrocie do domu po pracowitym dniu Nazif znajduje Senadę chorą, leżącą w łóżku. Następnego dnia pożycza samochód i zawozi ją do najbliższego szpitala. Okazuje się, że dziecko, które Senada nosi w sobie, nie żyje. W jej brzuchu znajduje się pięciomiesięczny martwy płód. Sytuacja jest krytyczna – kobieta musi natychmiast zostać przetransportowana do odległego szpitala.
Senada nie ma jednak dokumentu potwierdzającego ubezpieczenie i szpital żąda od niej zapłaty w wysokości 980 bośniackich marek. Dla zbieracza złomu to prawdziwa fortuna. Pomimo błagań Nazifa, szpital odmawia przeprowadzenia koniecznej operacji. Bohaterowie wracają więc do swojego miejsca zamieszkania w centralnej Bośni i Hercegowinie.
Przez następnych dziesięć dni Nazif będzie robił wszystko, co w jego mocy, żeby ocalić życie Senady. Będzie zbierał złom, ale też szukał pomocy w instytucjach państwowych… W tym czasie doświadczą na własnej skórze, jak bezduszne jest współczesne społeczeństwo.
