DKF: Piękny film o śmierci z wiolonczelą w tle
Laureat Oscara z 2009 roku dla najlepszego nieanglojęzycznego filmu. Yôjirô Takita w “Pożegnaniach” w przepiękny sposób opowiada o śmierci – przybliża ją, oswaja, uczy przez nią odkrywać radość życia…
Dyskusyjny Klub Filmowy – “Pożegnania”
Środa, 6.04.2016, godz. 18:00
Sala Kameralna, ul. Jana Pawła II 5
Bilety: 10 zł
Karnety (na wszystkie 6 projekcji): 30 zł
Do nabycia w kasie SOK i na www.bilety.soksuwalki.eu
POŻEGNANIA (Japonia 2008 / 130’)
reżyseria: Yôjirô Takita
zdjęcia: Takeshi Hamada
występują: Masahiro Motoki, Tsutomu Yamazaki, Ryôko Hirosue
nagrody:
- Oscar 2009 dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego
- Japońska Akademia Filmowa 2009: najlepszy film, najlepszy aktor Masahiro Motoki, najlepsza aktorka drugoplanowa Kimiko Yo, najlepszy aktor drugoplanowy Tsutomu Yamazaki, najlepszy reżyser Yôjirô Takita, najlepsze oświetlenie, najlepsze zdjęcia Yôjirô Takita
- Stowarzyszenie Krytyków Filmowych z Tokio 2009 – Błękitna Wstęga (Blue Ribbon) dla najlepszego aktora Masahiro Motoki
Zdolny wiolonczelista Daigo Kobayashi (Masahiro Motoki) traci pracę w Tokio, gdy rozwiązuje się jego orkiestra. Postanawia wraz z żoną (Ryoko Hirosue) powrócić do rodzinnego miasteczka i tam poszukać dla siebie nowej pracy i nowego życia.
Odpowiada na ogłoszenie zatytułowane „Okuribito” (ang. „Departures”) w nadziei na pracę w agencji turystycznej. Jak się jednak okazuje, jest to praca w domu pogrzebowym.
Daigo zostaje tzw. „nokanshi” (osobą, która składa ciało zmarłego do trumny). Choć całe jego otoczenie patrzy raczej niechętnie na nową pracę Daigo, on odnajduje się w nowej roli strażnika bram życia i śmierci, pośrednika i przewodnika ku zaświatom. Jednocześnie paradoksalnie uczy się odkrywać radość i piękno życia.
RECENZJE
“Jak opowiedzieć o śmierci bez zbędnego patosu? Trzeba być azjatyckim reżyserem pinku eiga – obrazów softporno, który zapragnął nakręcić wspaniały film. Ten japoński, kameralny film w 2008 roku podbił serca widzów na całym świecie. Dość niespodziewanie obraz otrzymał nagrodę dla najlepszego nieanglojęzycznego filmu podczas ceremonii rozdania Oscarów w 2009 roku.
“Pożegnania” to film stonowany, spokojny, piękny wizualnie i dźwiękowo. Zrealizowany z niezwykłym wyczuciem i smakiem. Wchodzi do kin niezauważony. Szkoda, bo warto mu się przyjrzeć. Dla sposobu pokazania śmierci bez zbędnego patosu. Dla pocieszenia, że szaleństwa współczesności to tylko etap.” (www.plasterlodzki.pl >>>)
“Odebrałem “Pożegnania” jako najbardziej wzruszający film, jaki kiedykolwiek widziałem, celebrujący więzy pomiędzy życiem a śmiercią.” (Andrew Sarris, New York Observer)
“To głęboko wzruszające filmowe odkrycie o nieprawdopodobnym ładunku emocji. Niezapomniane!”
(Jeffrey Lyons, Reel Talk)
Patroni medialni DKF 13
NASTĘPNE FILMY W DKF 13
20 kwietnia 2016
CI, KTÓRZY ŻYJĄ I UMIERAJĄ (Austria, Niemcy, Polska 2012 / 100′)
reżyseria: Barbara Albert
zdjęcia: Bogumił Godfrejów
występują: Anna Fischer, Daniela Sea, August Zirner
25-letnia Sita (charyzmatyczna Anna Fischer) mieszka w Berlinie, studiuje, ma pracę w programie telewizyjnym, oczekuje wiele od życia. Jej ojciec z drugą żoną i synkiem mieszka w Wiedniu. Sita świętuje z nimi 95. urodziny ukochanego dziadka, gdy w mieszkaniu ojca znajduje zdjęcie dziadka w mundurze SS. Wbrew woli ojca dziewczyna zaczyna badać historię rodziny. Wyrusza w podróż nie tylko w przeszłość swoich najbliższych podczas drugiej wojny światowej, ale także w otchłań współczesnego społeczeństwa Europy. Wyprawa z Berlina do Wiednia, Warszawy i Rumunii będzie drogą do samopoznania i odkrywania własnej tożsamości, odpowiedzialności i nadziei.
Owacyjne przyjęty na Międzynarodowym Festiwalu w San Sebastian film Barbary Albert podejmuje temat drugiego pokolenia sprawców Holocaustu. Młodych ludzi, którzy, żyjąc w epoce dalekiej od wojennych czasów, nie mogą i nie chcą wyprzeć się historii swojego kraju. „Ci, którzy żyją i umierają” z wielką empatią i zrozumieniem przeprowadza widza, wraz z główną bohaterką, przez ciernistą drogę oczyszczenia.
4 maja 2016
ANOMALIA (Belgia, Francja, Holandia 2012 / 93′)
reżyseria: Peter Brosens i Jessica Woodworth
zdjęcia: Hans Bruch Jr
występują: Aurélia Poirier, Django Schrevens, Sam Louwyck
nagrody:
- MFF Wenecja 2012: najlepszy film – Nagroda Arca Cinegiovani
- nagroda specjalna Zielona Kropla (Green Drop)
Żyjący z rolnictwa mieszkańcy małej społeczności świętują koniec zimy. Na pobliskim wzgórzu układają stertę ze świątecznych choinek i w procesji niosą wielkie drewniane figury. Jednak stos, mający być podziękowaniem za poprzednie zbiory i ofiarą za nowe, nie zapala się. Dotychczasowa solidarność i wzajemna pomoc rolników szybko zostaje wystawiona na ciężką próbę. Spodziewana wiosna nie nadchodzi, a natura pogrąża się w stagnacji. Zamiast budzić się do życia, wszystko powoli obumiera. Koguty przestają piać, giną pszczoły w pasiekach, krowy nie dają mleka, a na drzewach nie pojawia się żaden zielony liść. Mieszkańcy barykadują się w domach i pilnują kończących się zapasów żywności. Próbują znaleźć winnego obecnej sytuacji. Niektórzy zaczynają podejrzewać, że sprawcą załamania pogody może być syn miejscowego filozofa, od zawsze żyjący na uboczu społeczności. Widmo głodowej śmierci zmusza rolników do ponownego ułożenia stosu, na którym tym razem mają zamiar złożyć ofiarę z człowieka…
„Anomalia” pokazuje ludzkość w apokaliptycznej pustce, w której natura sama zawiesza swoje istnienie, niejako karząc człowieka.
Napięcie i niezwykle opresyjną atmosferę budują świetne zdjęcia Hansa Brucha Jr, który nie boi się długich ujęć i nagłych zbliżeń wykrzywionych strachem twarzy bohaterów. Większość grających w filmie osób to amatorzy, bliscy sąsiedzi reżyserów, jednak ich naturalność i nieszablonowe aktorstwo nie drażni, a jedynie jeszcze mocniej wciąga w świat tego fascynującego obrazu.
18 maja 2016
ZATOKA DELFINÓW (USA 2009 / 93’)
reżyseria: Louie Psihoyos
zdjęcia: Brook Aitken
najważniejsze nagrody:
- Oscar 2010 dla najlepszego pełnometrażowego filmu dokumentalnego
- Critics Choice 2010 dla najlepszego filmu dokumentalnego
- FF Sundance 2009 – nagroda publiczności
Nagrodzona Oscarem, w kategorii za najlepszy dokument, „Zatoka delfinów” opowiada prawdziwą, niewiarygodną historię tajnej misji Psihoyosa, O’Barry’ego oraz elitarnego zespołu aktywistów, filmowców i nurków. Badają oni ukrytą zatokę koło Taiji w Japonii, aby rzucić światło na śmiertelnie mroczny sekret. Odkryte przez nich tajemnice to dopiero wierzchołek góry lodowej. Z szokującym znęcaniem się nad delfinami związane jest także poważne zagrożenie dla ludzkiego zdrowia. Toksyny zanieczyszczające wodę są niebezpieczne nie tylko dla delfinów, które, znajdując się na szczycie łańcucha pokarmowego, mogą mieć nawet milion razy więcej rtęci niż woda wokół nich. Spożywająca mięso delfina lokalna społeczność cierpi na zatrucia rtęcią, objawiające się niedorozwojem czy porażeniem mózgowym u dzieci i demencją u dorosłych
1 czerwca 2016
MĘŻCZYZNA PRAWIE IDEALNY (Norwegia 2012 / 80’)
reżyseria: Martin Lund
zdjęcia: Morten Halfstad Forsberg
występują: Henrik Rafaelsen, Janne Heltberg, Tov Sletta
nagrody:
- MFF Karlowe Wary 2012 – Kryształowy Globus dla najlepszego filmu i nagroda indywidualna dla najlepszego aktora Henrika Rafaelsena
Henrik i Tone bardzo się kochają. Ich związek właśnie wkracza w nową fazę. Niedawno wprowadzili się do nowego mieszkania, kupili niezły samochód, a przede wszystkim spodziewają się pierwszego dziecka. Ale 35-letni Henrik przechodzi kryzys tożsamości. Z jednej strony chce ignorować dorosłość i spędzać czas na wygłupach z przyjaciółmi. Z drugiej – musi wreszcie stać się mężczyzną i zadbać o Tone i dziecko. Niezdolność do wyrażania własnych emocji, a zwłaszcza nieumiejętność ich komunikowania, prowadzi Henrika do dziecinnego buntu, który staje się zagrożeniem dla jego relacji z Tone. Czy ten prawie mężczyzna wreszcie dojrzeje, czy też jego związek się rozpadnie?
15 czerwca 2016
KOCHAM CIĘ OD TAK DAWNA (Francja, Niemcy 2008 / 115’)
reżyseria: Philippe Claudel
zdjęcia: Jérôme Alméras
występują: Kristin Scott Thomas, Elsa Zylberstein, Serge Hazanavicius
nagrody:
- BAFTA 2009 – najlepszy film nieanglojęzyczny
- Berlinale 2008 – Nagroda Jury Ekumenicznego dla najlepszego filmu i nagroda czytelników „Berliner Morgenpost”
- Europejska Nagroda Filmowa 2008 dla najlepszej aktorki Kristin Scott Thomas
- Cezar 2009 dla najlepszej aktorki drugoplanowej Elsy Zylberstein i najlepszego filmu debiutanckiego
Juliette spędziła w więzieniu 15 lat. Po wielu latach życia w zamknięciu opuszcza w końcu mury celi. Przez cały ten czas nie miała kontaktu z żadnym z członków swojej rodziny, dlatego kiedy pod swój dach przygarnia ją Lea, młodsza siostra, Juliette wcale nie czuje wdzięczności. Dzięki czułości Lei i jej rodziny początkowa niechęć i dystans Juliette znikają, a kobieta zaczyna wracać do normalnego życia.
Kategoria: Archiwum
