Dyskusyjny Klub Filmowy „13” – projekcja „Droga na drugą stronę”
Poniedziałek, 20.01, godz. 18:00
Sala Kameralna SOK, ul. Papieża Jana Pawła II 5
Film oparty na faktach. Oskarżony o kradzież Rumun trafia do polskiego więzienia, gdzie pozwala mu się umrzeć z wycieńczenia, wcześniej nie sprawdzając jego alibi i utrudniając mu obronę…
Bilety: 30 złotych (karnet na 6 spotkań DKF), 10 złotych (bilet na pojedynczy seans) na www.bilety.soksuwalki.eu i w kasie SOK.
„Droga na drugą stronę”, Polska, Rumunia 2011
czas trwania: 73 minuty
reżyseria i scenariusz: Anca Damian
występują: wersja rumuńska: Vlad Ivanov (Crulic, głos), Jamies Sives (narrator); wersja polska: Maciej Stuhr (Crulic, głos), Andrzej Olejnik (narrator)
muzyka: Piotr Dziubek
grafika i animacja: Dan Panaitescu, Raluca Popa, Dragos Stefan, Roxana Bentu, Tuliu Oltean
nagrody: 21. MFF Cottbus (Niemcy) – specjalne wyróżnienie, 15. MFF Dokumentalnych Jihlava (Czechy) – nagroda East Silver Eye dla najlepszego filmu średniometrażowego, 9. MFFDok. Kopenhaga (Dania) – nagroda Amnesty Award dla najlepszego filmu poruszającego tematykę praw człowieka i wiele innych. Pełną listę nagród można znaleźć TUTAJ!
Jesienią w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego można było zobaczyć w Suwalskim Ośrodku Kultury sześć znakomitych filmów. Zima nie będzie pod tym względem gorsza.
Pierwsze zimowe spotkanie już 20 stycznia. Na początek polsko-rumuński film „Droga na drugą stronę”. Pełnometrażowy, częściowo animowany, film fabularno-dokumentalny. Historia oskarżonego o kradzież Rumuna, któremu pozwala się umrzeć w polskim więzieniu.
[nggallery id=231]
Latem 2007 roku zostaje okradziony znany polski sędzia. O to przestępstwo zostaje oskarżony Crulic, 33-letni Rumun. Umieszczony w krakowskim areszcie, natychmiast rozpoczyna strajk głodowy. Chce się spotkać z przedstawicielem konsulatu i zmienić adwokata. Twierdzi, że w czasie, gdy popełniono przestępstwo, był we Włoszech. Na początku 2008 roku ze względu na pogarszający się stan zdrowia sąd postanawia go zwolnić. Ale jest za późno. Młody człowiek umiera 16 godzin później.
Warto zauważyć, że Crulic został podejrzanym na podstawie dwóch cech: brunet i śniada cera. Z wyglądu trochę przypominał złodzieja, a sąd przez kilka miesięcy nie sprawdził jego alibi oskarżonego…
Patronami medialnymi Dyskusyjnego Klubu Filmowego 13 w Suwalskim Ośrodku Kultury są:
Kolejne filmy w ramach DKF „13”:
27.01 – „MARINA ABRAMOVIĆ: ARTYSTKA OBECNA”
Marina Abramović – ikona body artu i performance’u – jest supergwiazdą świata sztuki. Córka jugosłowiańskich partyzantów od 20 lat mieszka w Nowym Jorku, od 40 lat poddaje swoje ciało ekstremalnym doświadczeniom, a widzów (uczestników swoich dzieł) wprowadza w różne stany emocjonalne. O Abramović pisze się: „nieustraszona, radykalna, nonkonformistyczna” i nie są to puste słowa. Artystka konsekwentnie redefiniuje to, czym jest i czym może być sztuka współczesna, a jej narzędziem jest własne ciało, którego granice i wytrzymałość bezwzględnie testuje. Marina Abramović już jako studentka wykonywała instalacje i pierwsze prowokacyjne performance. Po studiach artystycznych w Belgradzie i Zagrzebiu w latach 70. przeprowadzała artystyczne eksperymenty na własnym ciele związane z bólem, obrzydzeniem, reakcjami na ingerencje fizyczne (Art Must Be Beautiful / Artist Must Be Beautiful, 1975).
03.02 – „Z DALEKA WIDOK JEST PIĘKNY”
W podkarpackiej wiosce życie toczy się nieco ospałe, wypełnione codziennymi czynnościami. Kobiety gotują obiad, mężczyźni zakładają wnyki w lesie, młodzi w wakacyjnym nastroju kąpią się w rzece. Główny bohater filmu – Paweł, mieszkający ze starą, schorowaną matką – zbiera złom, na zagraconym podwórku tnie na części stare samochody. Gdy wywiezie matkę do zakładu opieki, zyska dom, w którym chce rozpocząć nowe życie z narzeczoną. Jednak pewnego dnia Paweł nagle znika, nikt nie wie, co się z nim stało. Z jego opuszczonego domostwa sąsiedzi zaczynają podkradać różne rzeczy – najpierw potajemnie, nocą, potem coraz bardziej otwarcie, traktując resztki dobytku Pawła jak niczyją, bo pozostawioną bez opieki własność. Po jego powrocie zaskoczona wiejska społeczność nie pozwoli mu ponownie zamieszkać w splądrowanym siedlisku.
To opowieść o pozornie bezpiecznej monotonii życia, która jednak nie stępiła czujności mieszkańców wsi. Oswojeni, zachowują rodzaj napięcia, pozwalający szybko wykorzystać okazję. Ukryta pożądliwość nadaje bieg ich egzystencji.
17.02 – „NIE ZAPOMNIJ MNIE”
David Sieveking portretuje swoją matkę, która zapada na alzheimera i powoli zapomina o świecie, w którym żyje. Niemiecki reżyser szczerze opowiada o sobie i swojej rodzinie. Udaje mu się uniknąć łatwego melodramatyzmu. „Nie zapomnij mnie” jest jednym z najbardziej intymnych dokumentów ostatnich lat, pełen czułości portret i wzruszająca opowieść o miłości poddawanej próbie.
03.03 – „RAJ: MIŁOŚĆ”
Pierwsza część filmowej trylogii o cnotach chrześcijańskich (miłość, wiara, nadzieja) Ulricha Seidla. Tytułowy „raj” to okolice nadmorskich kurortów w Kenii, gdzie Europejki w średnim wieku (tzw. sugar mamas) udają się na poszukiwanie „beach boysów”, czyli młodych Afrykańczyków, którzy za pieniądze spełniają ich seksualne fantazje. Dla osamotnionej Teresy, matki dojrzewającej nastoletniej córki, to wymarzone miejsce na huczne spędzenie pięćdziesiątych urodzin. Decyzję podejmuje bez wahania. Zostawia pod opieką córkę i jedzie na wakacje do kenijskiego kurortu z nadzieją na znalezienie miłości i przeżycie seksualnej historii swojego życia. Rzeczywistość okazuje się jednak daleka od rajskiego ideału.
17.03 – „RAJ: WIARA”
Druga część (po „Raj: miłość”) filmowej trylogii o trzech cnotach chrześcijańskich (miłość, wiara, nadzieja) Ulricha Seidla, którą scala tytuł „Raj”. Dla Anny-Marii, technika rentgenologa, raj jest tam, gdzie Jezus. Kobieta poświęca każdą wolną chwilę na pracę misjonarską, chcąc uzdrowić Austrię i ponownie naprowadzić ją na ścieżkę wiary. Podczas codziennych pielgrzymek ulicami Wiednia, z figurą Marii Dziewicy w rękach, puka od drzwi do drzwi, niosąc ludziom dobrą nowinę. Pewnego dnia, po latach nieobecności, do domu Anny-Marii powraca jej przykuty do wózka inwalidzkiego mąż – muzułmanin egipskiego pochodzenia. Oboje zmuszeni zostają do ponownego życia razem, co jednak nie kończy się dobrze. Kłótnie małżonków zaczynają wypierać modlitwy i pieśni religijne. Małżeństwo Anny-Marii okazuje się kolejnym etapem jej drogi krzyżowej, ukazując z ogromną siłą niespełnioną tęsknotę za prawdziwą miłością.
