Niemen rzeka artystów

W programie pierwszego spotkania z cyklu “Niemen rzeka artystów” poświęconego Białorusi znalazły się wystawy rzeźby i grafiki, koncert barda oraz projekcja filmu “Żywie Biełaruś”.

Sobota, 28.09, godz. 16:00 – 23:00
Niemen rzeka artystów
SOK, ul. Papieża Jana Pawła II 5

wstęp wolny

grafika WALENTYNA SZOBA
rzeźba WŁADIMIR PANTIELEJEW
film ŻYWIE BIEŁARUŚ
koncert barda ALEŚ KAMOCKI

Pierwsze spotkanie z cyklu “Niemen rzeka artystów” prezentuje potencjał czterech różnych dziedzin, grafiki, rzeźby, muzyki i filmu oraz stanowi próbę syntezy sztuki białoruskiej.

Autorem pomysłu obejmującego cały cykl spotkań (następne spotkanie będzie poświęcone twórcom z Litwy) jest Marek Gałązka.

Wykorzystanie magicznej nazwy rzeki, która przecież na żadnym odcinku nie przepływa przez Polskę, ma również uwidocznić dokonujący się wciąż przepływ kultury między granicami, pokazać, że Polska i Białoruś to co prawda dwa osobne kraje, ale również jedna przestrzeń połączona językiem artystycznym, zrozumiałym dla wszystkich po obu stronach granicy. Cykl Niemen Rzeka Artystów ma pomóc stworzyć własne klucze do tych granic.

Tytuł przedsięwzięcia ma upamiętnić Czesława Niemena ze Starych Wasiliszek – „zupełnie niezwykłej postaci polskiej kultury i kontrkultury z jej najlepszych czasów, lat 60. ubiegłego wieku” -€“ jak podkreśla Gałązka.

Rozmowa z Markiem Gałązką, pomysłodawcą cyklu “Niemen rzeka artystów” – KLIKNIJ!

FILM

“Żywie Biełaruś”

To trzeba wiedzieć o “Żywie Bielarus”:

– film Krzysztofa Łukaszewicza, reżysera głośnego “Lincz” oraz współtwórcy “Generała Nila”

– w roli głównej wystąpił białoruski muzyk, debiutant filmowy, Dźmitry Papko. Towarzyszy mu Karolina Gruszka.

– “Żywie Bielarus” ukazuje losy czołowego opozycjonisty z Białorusi i realia kraju, który zmaga się z dyktaturą Łukaszenki

– część scenariusza została oparta na losach Franaka Wiaczorka, 24-letniego działacza opozycyjnego

– głównym bohaterem filmy jest muzyk rockowy Miron, który początkowo uważa opozycjonistów za garstkę marzycieli. Po jednym z koncertów dochodzi jednak do antyreżimowej manisfestacji, a Miron zostaje ukarany wcieleniem do wojska. W jednostce Miron spotyka się z nieludzkimi warunkami. Przy pomocy swojej dziewczyny Wiery publikuje w internecie “Zapiski z życia poborowego”.

– “Zapiski z życia poborowego” ukazują armię jako miniaturę Białorusi – z falą i indoktrynacja. Blog wywołał burzę w internecie, a władze postanowiły uderzyć buntownika w najczulszy punkt…

Rozmowa z Krzysztofem Łukaszewiczem, reżyserem filmy “Żywie Biełarus” – KLIKNIJ!

Jego losy opowiedziano w “Żywie Biełaruś”. Rozmowa z Franakiem Wiaczorką – KLIKNIJ!

GRAFIKA I RZEŹBA

Zobacz katalog rzeźby i grafiki “Niemen rzeka artystów”

Walentyna Szoba

Urodziła się w Monastyrze w obwodzie homelskim. Uczyła się w Państwowej Szkole Muzyki i Sztuki Plasztycznej im. I. W. Achremczyka. Później ukończyła Białoruski Państwowy Instytut Artystyczno-Teatralny na Wydziale Grafiki. Studiowała u profesorów W. Szarangowicza i W. Sawicza.

Szoba od 1991 roku jest członkinią Białoruskiego Związku Malarzy, a od 2012 roku Towarzystwa Polskich Plastyków przy Związku Polaków na Białorusi.

Prace Szoby znajdują się w Narodowym Muzeum Sztuki Białorusi, muzeum Historyczno-Archeologicznym w Grodnie, w zbiorach Białoruskiego Związku Malarzy oraz Muzeum Sztuki Współczesnej w Mińsku.

Walentyna Szoba mieszka i pracuje w Grodnie.

“Świat Walentyny Szoby jest pełen sprzeczności, walczą i godzą się w nim mała ziemia i wielkie niebo, skrajna powaga i ironiczna zabawa, szczera przyjaźń i gnębiąca samotność, szczęśliwa miłość i nieunikniona nienawiść. Obrazy są ukazywane poprzez symbole wyczuwalne w różnych elementach znaczeniowych i artystycznych. Ujawniają swoją istotę na poziomie asocjatwynym, wymagają więc współpracy i wczuwania się odbiorcy” – tak widzi Walentynę Szobę Swietłana Janczałouskaja.

Władimir Pantielejew

Urodził się w Nowosiółkach w rejonie Białynicze w obwodzie mohylewskim w 1957 roku.

W 1980 roku ukończył Białoruski Państwowy Instytut Teatralno-Artystyczny na Wydziale Rzeźby. Pracę dyplomową stanowił pomnik Mikołaja Hussowskiego (Mikołaja z Hussowa) wykonany pod opieką A. Anikiejczyka.

Pantielejew od 1985 roku jest członkiem Białoruskiego Związku Artystów Plastyków. 10 lat później uzyskał tytuł akademika rzeźby Białoruskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 2002 – 2007 pełnił funkcję prezesa Zarządu Oddziału Grodzieńskiego Białoruskiego Związku Artystów Plastyków.

Jego prace znajdują się w Białoruskim Muzeum Narodowym, Muzeum Sztuki Współczesnej, Galerii Państwowej we Lwowie, Muzeum Historii i Kultury Białorusi, Muzeum Historyczno-Archeologicznym w Grodnie i Muzeum Historii Religii w Grodnie.

Nikołaj Pogranowskij tak postrzega twórczość Pantielejewa: “W twórczości białoruskiego rzeźbiarza Władimira Pantielejewa przeplatają się tendencje klasycznej rzeźby antycznej z tradycjami rzeźbiarstwa europejskiego dwudziestego stulecia (Ossip Zadkine, Jean Arp, Henry Moore, Naum Gabo). W jego dziełach da się zauważyć, jak formy realizmu zrzucają swoje klasyczne pęta i dążą do abstrakcji. Trudno określić, w jakim stopniu świadomie Władimir Pantielejew w swojej twórczości odwołuje się do swoistych środków wyrazu, jedyne, co jest pewne – w każdej pracy przejawia się to inaczej. Nie będę twierdził, że Władimir Pantielejew wtargnął do jakiejś innej przestrzeni plastycznej, lecz to, że tworzy według zasad plastyki nowoczesnej, świadczy o jego rozwoju w kontekście nowoczesnych europejskich tendencji rzeźbiarskich. Władimir Pantielejew nadal poświęca swoją twórczość tradycyjnemu, ale wciąż aktualnemu celowi – przedstawieniu człowieka”.

KONCERT

Aleś Kamocki – białoruski poeta, kompozytor, filozof

W latach 1975-76 uczył się gry na klarnecie w muzycznej uczelni Maładzieczna. W 1986 r. ukończył Wydział Filozofii na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym. Mieszka w Mińsku.

Tworzy poezję i pisze do niej muzykę. Śpiewa utwory własne oraz znanych białoruskich poetów, m.in. Ryhora Baradulina, Uładzimira Karatkiewicza, Uładzimira Żylki. Jego piosenki wykonywane są przez znanych białoruskich artystów, m.in. przez Zmiciera Wajciuszkiewicza.

W swoim kraju uważany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli bardów.

Niezwykła recenzja twórczości Kamockiego:
“Aleś Kamocki to unikalne zjawisko w białoruskim życiu kulturalnym, muzycznym, literackim… Śpiewa duszą:  szczerze i bezpośrednio.”

Bibliografia:
Próba przejść przez rosę (1997), Niespodziewana (2004), 48 (2007), Głębokość deszczu (2007), Dlaczego była przeszłość (2012), Prześpiewy (2012)

Dyskografia:
Pierwszy notatnik (1986), Jak wszystko w życiu (1998) – do utworów Uładzimira Żylki, Gwiazda współczucia (1999) – do wierszy Ryhora Baradulina, Psalmy (2000) – do wierszy Ryhora Baradulina, Asjanina (2001) – do filozoficznej poezji Ganado Charkazyana w przekładzie Ryhora Baradulina, Wino w deszczu (2002) – do utworów Uładzimira Karatkiewicza, Dym (2002), Dom (2003), Dach (2006), Z płyty ojcowskiej (2007), 9 (2009), Czas (część 1) (2012), Czas (część 2) (2013)

Wspólne projekty:
Paraviny roku (2003) – pieśni w wykonaniu Zmiciera Wajciuszkiewicza, Bądź zdrowy! Bella Ciao (2004) – włoskie piosenki w języku białoruskim, białoruskie – w języku włoskim, Krawędź (fotoalbum) (2005) – fot. Vadzіma Grudzko, Lina (2011) z Ryhorem Baradulіnym, Aleksandram Vіslavskіm, Johnam Kunstadtaram

Patronami medialnymi “Niemen rzeka artystów” w Suwalskim Ośrodku Kultury są:

Kategoria: Archiwum