PRACOWNIA ŚPIEWU TRADYCYJNEGO

W programie: nauka pieśni ludowych z Suwalszczyzny (polskich, litewskich, romskich, rosyjskich) oraz praca z oddechem, emisją, ćwiczenia artykulacyjne i głosowe.
Prowadzący: Anna Szafranowska
Kontakt: (87) 563 85 10, anna.szafranowska@soksuwalki.eu
Miejsce: SOK, ul. Papieża Jana Pawła II 5, sala 1.20
Dla kogo: młodzież od lat 13 i dorośli

Harmonogram zajęć 2018/2019

Zespół Ancyjas
Próby: wtorek (sala 1.20) i piątek (foyer SOK,, II piętro), godz. 14:00-16:00

Miesięczna opłata za zajęcia wynosi 25 zł.

Tradycyjny śpiew ludowy bywa nazywany „białym”, „etnicznym”, „archaicznym”, „śpiewokrzykiem” itd. Tak naprawdę chodzi o to, żeby śpiewać tak, jak kiedyś, a czasem jeszcze wciąż, śpiewano na wsi: pełnym głosem, z charakterystyczną manierą wykonawczą, bez towarzyszenia instrumentów muzycznych. Śpiewu ludowego nie uczy się w szkołach, więc przygotowanie muzyczne nie jest wymagane. Ucząc się tradycyjnych technik wokalnych charakterystycznych dla tych pieśni, poznacie style zależne od miejsca ich pochodzenia, gwarę i jej ozdobniki. Interpretując symbolikę ludowych tekstów odkryjecie ich funkcje i znaczenie, jakie miały dla kultury społeczeństw wiejskich.

„Wielu ludzi nie umie dziś użyć swojego głosu. Mamy ściśnięte gardła i zablokowaną przeponę. Takie cielesne zamknięcie odzwierciedla blokady w naszej duszy. Wielu z nas boi się usłyszeć własny głos, bo może będzie się za bardzo różnił od tego, co uważamy za stosowne, modne, odpowiednie . Śpiewokrzyk, który wychodzi z głębi, uwalnia nas. Dzięki śpiewokrzykowi wyrażamy to, co głęboko ukryte: pragnienia, uczucia, cierpienie, tęsknotę, ale też uwalniamy swoją moc. To jest też coś, co pozwala sięgnąć do źródeł, do miejsca, z którego wszyscy wychodzimy, do korzeni naszej kultury. Można studiować historię i obyczaje, ale dopiero dzięki śpiewokrzykowi ją poczujemy”. Anna Ławniczak

Warsztaty głosowe śpiewu tradycyjnego zwanego „białym głosem” oparte zostały o autorski program zajęć. Spotkaniom towarzyszy warsztat głosu, dykcji, ćwiczeń oddechowych, artykulacyjnych opartych na uruchomieniu przepony i pełnego mocnego głosu. Głowna zasadą „śpiewo-krzyku” jest rozluźnienie strun głosowych i krtani, jak przy codziennym mówieniu. Celem jest odnalezienie ważnego tembru głosu. Wszystkie ćwiczenia i metody pracy są dostosowane do poziomu umiejętności grupy, każdy z uczestników będzie miał szanse zaśpiewać sam, co pozwoli na możliwość pracy grupowej i indywidualnej.