Triada fabularyzowanych widowisk taneczno-teatralnych ZPiT SUWALSZCZYZNA, to – możemy tak z dumą powiedzieć – niezwykłe osiągnięcie wśród zespołów pieśni i tańca na terenie kraju. Chyba żaden zespół w Polsce nie pokusił się o takie zobrazowanie wyłącznie własnego, lokalnego dziedzictwa historycznego. Konsekwentnie opowiedziany tańcem XVIII, XIX i XX wiek na Suwalszczyźnie można zobaczyć tylko jako widz naszych spektakli. Autorem scenariusza, reżyserem i choreografem wszystkich trzech widowisk jest Jarosław Wojciechowski (Warszawa), jeden z najlepszych znawców nie tylko polskich tańców narodowych, tańców regionalnych oraz tańców salonowych z XIX i początku XX wieku.
Przysłowiową wisienkę na torcie – o wyjątkowym, bałkańskim smaku – stanowi „Żar Bułgarii”, przenoszące widza w świat i tradycje bułgarskiej wsi połowy XX wieku. To efekt współpracy Zespołu z Mihailem Nikolovem, autorem scenariusza, reżyserem i choreografem tego widowiska. To utytułowany tancerz i choreograf, absolwent rosyjskiej szkoły baletowej, uczeń Rimmy Karelskayy i Froski Seizowej, autor spektakli wystawianych m.in. w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Afryce Południowej, Holandii, Anglii, Bułgarii i Singapurze.
W podsuwalskiej oberży
SCENY Z WIELOKULTUROWYCH SUWAŁK
PRZEŁOMU XIX I XX WIEKU
Premiera – 2012 r.
W podsuwalskiej oberży początków XX wieku spotykały się różne stany i wyznania. Tradycyjnie oddzieleni tańczący dokonują przełomu i zaczynają wspólny taniec. Unikalne, fabularyzowane widowisko taneczno-teatralne ukazujące sceny z życia wielokulturowych Suwałk początków XX wieku. Tańce z pogranicza litewskiego, czarnoruskiego, żydowski „kapelus”, echa tradycji staroobrzędowców. W 2013 roku program został uznany za najlepszy w kategorii spektakli opracowanych artystycznie na IX Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów Artystycznych Wsi Polskiej w Kielcach.
Kochajmy się
Premiera – 2010 r.
Spektakl inspirowany treścią poematu „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. Oba widowiska to przełożenie uniwersalnych polskich motywów na język tańca – skocznych oberków i mazurków, rzewnych kujawiaków, dziarskich i nieokiełznanych mazurków, szalonej polki, uroczystych i dostojnych polonezów, ale również ludowych tańców litewskich czy modnych w II połowie wieku XIX – mazurpolek, lansjerów, kadryli, podespanów.
Bal w Suwalskiej Resursie Obywatelskiej 1914 r.
MIESZCZAŃSKIE TRADYCJE SALONOWE
Z CZASÓW FIN DE SIECLE’U
Premiera – 2015 r.
Spektakl ukazuje mieszczańskie tradycje salonowe z czasów tuż przed wybuchem pierwszej wojny światowej. W sali balowej resursy miejskiej odbywały się bale, na które były proszone najbardziej szanowane rodziny mieszczańskie oraz okoliczne rody ziemiańskie. Widowisko odtwarza typowy ówczesny bal z wodzirejem, z udziałem szanowanych obywateli we frakach i dam w balowych sukniach, a także z udziałem tzw. debiutantów – młodzieży debiutującej na tego typu wydarzeniach. Podczas balu ukazujemy tańce salonowe, a także tańce, które na Wileńszczyźnie i Grodzieńszczyźnie są znane w uproszczonej wersji wiejskiej: padespany, kadryle, mazurpolki oraz niektóre pieśni właściwe dla ówczesnej muzycznej tradycji salonów.
Żar Bułgarii
HISTORIA I TRADYCJA OPOWIEDZIANA JĘZYKIEM MUZYKI, TAŃCA I OGNIA
premiera – 2015 r.
Widowisko “Bułgarski żar” przeniesie Was w świat i tradycje bułgarskiej wsi z połowy XIX wieku: ukażemy autentyczną muzykę ludową i pieśni. Zobaczycie tradycje takie, jak np. taniec na żarze, sięgający tysięcy lat. Bułgarska muzyka, pieśni i tańce we współczesnej aranżacji i choreografii, opowiedzą o miłości młodych ludzi wyrażanej w żywiołowym tańcu i ich emocjonalnym oporze przeciw okupantom, o przywiązaniu do wiary ojców. W spektaklu wykorzystane są muzyka i tańce z następujących regionów etnograficznych: północnej, północno-wschodniej (Dobrudży), zachodniej (Szopska) i południowo-zachodniej Bułgarii (Bułgarska Macedonia).
Programy standardowe
W świecie tańców narodowych Rzeczpospolitej – wiązanki taneczne
wiązanki pieśni i tańców ludowych
Co łączy Suwalszczyznę z lokalizacją – obecnie białoruską – mickiewiczowskiego Zaosia i Nowogródka; puszcz, gdzie w matecznikach niedźwiedzie siedziały, wreszcie z wymyślonym przez poetę Soplicowem? Wszystkie te, odległe od siebie zaledwie o 200 km miejsca przez setki lat od III rozbioru Polski znajdowały się w granicach Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Suwałki przynależały wówczas do powiatu grodzieńskiego w województwie trockim, stanowiącym część Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Zespół Pieśni i Tańca „Suwalszczyzna” poszukując historycznego odniesienia do tradycji kulturowej własnego regionu z początków XIX wieku zrealizował widowisko taneczne „Kochajmy się” inspirowane treścią poematu „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. Wykorzystane w widowisku zróżnicowane tańce narodowe oraz kostiumy są charakterystyczne dla regionalnej, narodowej tradycji przełomu XVIII i XIX wieku. Muzyka pochodzi z młodzieńczych kompozycji Fryderyka Chopina, napisanych jeszcze przed jego wyemigrowaniem z kraju w 1830 roku, a wykonanych w stylu dworskim przez kapelę „Suwalszczyzny”.
Kanon polskich tańców narodowych: kujawiak, oberek, krakowiak, mazur i polonez oraz pieczołowicie odtwarzane i prezentowane tradycje taneczne własnego, wielokulturowego regionu pogranicza z XIX i początków XX wieku.
Tańce integracyjne: zabawa i animacje z publicznością oparte o tańce suwalskie, litewskie, flamandzkie
Aranżacje muzyczne: Krzysztof Krzesicki
Aranżacje wokalne, przygotowanie chóru: Ignacy Ołów
Choreografia: Jarosław Wojciechowski, Mihail Nikolov
Przygotowanie zespołu: Małgorzata Wojdełko
Autorzy strategicznej koncepcji programowej widowisk: Mirosław Nalaskowski i Małgorzata Wojdełko