“Teatralia” Andrzeja Strumiłły w Galerii Patio

Andrzej Strumiłło jest autorem wielu cenionych za śmiałość i zróżnicowanie środków wyrazu scenografii, wykorzystującym rozmaite media – malarstwo, rysunek, fotografię i rzeźbę. Ta wystawa to podróż za kulisy teatru, daleko i zarazem blisko od sceny. Do pracowni scenografa – artysty, który zaczyna nadawać życie temu, co potem zachwyca widownię równie mocno, jak gra aktorów. 

“Teatralia” Andrzeja Strumiłły
Galeria Patio, ul. Jana Pawła II 5

wstęp wolny | wystawa czynna do 20.01.2017
wernisaż odbył się 9.12.2016

Decyzją Sejmiku Województwa Podlaskiego rok 2017 w województwie podlaskim jest rokiem Andrzeja Strumiłły

Wystawa „Teatralia” Andrzeja Strumiłły to prezentacja najciekawszych projektów, rysunków , plakatów i fotografii dokumentujących oprawę scenograficzną spektakli teatralnych.

Mało jest artystów tak wszechstronnie uzdolnionych jak Andrzej Strumiłło. W swojej twórczości wykorzystuje on rozmaite media – klasyczne techniki malarskie, świetny warsztatowo rysunek i fotografię, eksperymentuje łącząc różne techniki, znakomicie realizuje także swoje pomysły w rzeźbie. Ta biegłość w posługiwaniu się różnymi dyscyplinami jest szczególnie ważna, wręcz niezbędna, w pracy scenografa. W pracy, która łączy również biegłość ilustratorską i projektową, od koncepcji i pierwszego szkicu, aż po skończone dzieło – kostiumy, rekwizyty teatralne, tło sceny. Potrzeba wielkiej wyobraźni i wielu umiejętności, aby tekst, scenariusz sztuki, urzeczywistnić w postaci gotowej realizacji, która powinna być spójna z koncepcją reżysera i aktorów. Warto dodać, że ogromne doświadczenie i mistrzowski warsztat Andrzeja Strumiłły budzą zaufanie wykonawców nie tylko scen polskich.

Wystawa „Teatralia” w Suwalskim Ośrodku Kultury jest kolejną, po ubiegłorocznej w Brześciu, ekspozycją. Poprzednia była realizowana w ramach prezentacji kultury polskiej na Białorusi i programu promocji Województwa Podlaskiego.

Za umożliwienie pokazania tej świetnej wystawy w Suwałkach należą się serdeczne podziękowania, szczególnie autorowi oraz organizatorowi wystawy Muzeum Podlaskiemu w Białymstoku, a także Instytutowi Polskiemu w Mińsku i Urzędowi Marszałkowskiemu Województwa Podlaskiego, którzy wsparli finansowo projekt.

Andrzej Zujewicz

To drobny epizod. Dawne związki z STS-em i Ateneum, przyjaźnie z Wojtkiem i Xymeną. Telewizja była mniej zbiurokratyzowana. Było w niej znacznie mniej ludzi, a wielu znajomych. Pracowałem z Hanuszkiewiczem, Rene, Markuszewskim, Siemionem, Holoubkiem, Czyżewską, Lipińską, Łomnickim, Łapickim, Śląską, Cybulskim, Krasnowieckim, Świderskim, Mikołajską, Kucówną, Kowalczykiem, Opalińskim, Wilhelmim, Czechowiczem, Stankówną, Wyrzykowskim, Karewiczem, Bilewskim, Zapasiewiczem i tyloma innymi, których ruchy, brzmienie głosu i oczy pozostaną dla mnie istotą teatru. Słodka niewiedza dodawała mi śmiałości, a eksperyment i improwizacja aprobowane były przez przyjaznych reżyserów. Świeżo „odkryty” Babel, twardy duet Faulkner-Camus w „Requiem dla zakonnicy”, średniowieczny mnich – kochanek Abelard – tak ludzcy i tak różnorodni w swoim wyrazie, na deski teatru ze słowa pisanego przeniesieni w obraz żywy, byli dla mnie cennym doświadczeniem zawodowym przydatnym później gdzie indziej; pozwolili obserwować styk słowa i obrazu, rozumieć to, co zawarte jest pomiędzy nimi i co je łączy. (Katalog, Zachęta, 1976)

Strumillo_Andrzej_afisz_2016.indd

Liczba odwiedzin: 1 400

Kategoria: Archiwum

«
»
                               
Facebook