Zespół Pieśni i Tańca „Suwalszczyzna” został finalistą XIV edycji nagrody Marszałka Województwa Podlaskiego – Podlaskiej Marki. Powalczy o laur w kategorii kultura.
Głosowanie trwa do 2.04. Liczymy na Wasze głosy. Każdy ma znaczenie, a przy okazji można zdobyć atrakcyjne nagrody!
Podlaska Marka Roku to jeden z najstarszych i najbardziej prestiżowych plebiscytów odbywających się na terenie regionu, cieszący się ogromnym zainteresowaniem regionalnych producentów i konsumentów. Jego celem jest wyłonienie i uhonorowanie produktów najlepiej promujących region.
Wszystkich sympatyków ZPiT „Suwalszczyzny” i naszego regionu zapraszamy do głosowania dla suwalskiego kandydata do Podlaskiej Marki Konsumentów.
Głosujemy (bezpłatnie) w trzech prostych krokach:
➡ klikamy TUTAJ >>
➡ podajemy numer telefonu komórkowego i pobieramy kod SMS
➡ wpisujemy kod weryfikacyjny i potwierdzamy swój wybór
Dziękujemy za KAŻDY głos!
Pod tym linkiem >> można śledzić wyniki głosowania w czasie rzeczywistym.
Przyjęto zasadę, że jeden numer telefonu komórkowego równa się jednemu głosowi. Dlatego każdy głos się liczy! Głosowanie potrwa do 2 kwietnia. O wynikach głosowania poinformujemy na stronie Suwalskiego Ośrodka Kultury oraz na naszym profilu na Facebooku.
Przekonajcie się, dlaczego warto zagłosować na ZPiT Suwalszczyzna!
Przy okazji głosowania na ZPiT Suwalszczyzna można wziąć udział w konkursie i powalczyć o atrakcyjne nagrody.
Z kart historii Zespołu
Zespół Pieśni i Tańca SUWALSZCZYZNA – krótka historia 65 lat dziejów zespołu:
Pierwsze lata
W 1951 roku Bolesław Walczuk wspólnie z muzykami Józefem Czeszkiewiczem i Henrykiem Szynkowskim postanowili założyć zespół, który otrzymał nazwę SUWALSZCZYZNA. Opiekę nad zespołem sprawowała Powiatowa Rada Związków Zawodowych Pracowników Handlu i Usług. W 1952 roku pojawiły się pierwsze sukcesy: wyróżnienie spośród 80 zespołów na Ogólnopolskich Eliminacjach Zespołów Artystycznych w Warszawie, a rok później I miejsce.
Wkrótce powstała sekcja baletowa, powiększając zespół do 140 osób – prowadzona przez Janinę Kuleszową, a następnie Krystynę Musiałową. Poprzez lata działalności zmieniali się dyrygenci i choreografowie – prof. Kościelny, J. Prokner, J. Mierzejewska, Mieczysław Krzyński, który to specjalnie dla SUWALSZCZYZNY napisał urokliwego poloneza. Sekcję muzyczną stanowili muzycy z Suwałk i Warszawy. Kierownikiem muzycznym był Henryk Szynkowski z Suwałk.
Ludzie lat 50. XX wieku tworzyli rodzinną atmosferę, która stała się tradycją po dzień dzisiejszy. Atmosferę radości, serdeczności, wzajemnej pomocy; wspólne wycieczki, bale, wigilie…
Dzięki SUWALSZCZYŹNIE Suwałki i Ziemia Suwalska stały się sławne w całym kraju – koncerty we Wrocławiu, Szczecinie, Łodzi, Białymstoku, a nawet w Grodnie. Repertuar zespołu to przede wszystkim pieśni i tańce z różnych regionów Polski. W roku 1963 zespół wystąpił po raz ostatni na uroczystości odsłonięcia pomnika M. Konopnickiej.
W Wojewódzkim Domu Kultury w Suwałkach
W 1978 roku ówczesny dyrektor Wydziału Kultury i Sztuki UW w Suwałkach – Zdzisław Wyszkowski i dyrektor WDK – Janusz Kopciał postanowili reaktywować zespół sprowadzając kierownika artystycznego i choreografa Irenę Goerke, kierownika kapeli Mariana Szaryńskiego i chórmistrza Janusza Wolniaka. Pierwsze koncerty w 1979 roku zebrały niekończące się owacje.
W 1980 roku do pracy w zespole przybył Jerzy Śniechowski z Lublina. Pod jego wymagającym kierownictwem SUWALSZCZYZNA odnosiła największe do tych lat sukcesy. Kierownictwo muzyczne przejął Aleksander Witkowski.
Nowością w zespole stało się założenie grupy zwanej „Dzieci Suwalszczyzny”. Pracę z dziećmi rozpoczęła Elżbieta Taudul, następnie kontynuowała ją Małgorzata Jaroszek (obecnie Wojdełko) po czym na siedem lat przejęła „Dzieci Suwalszczyzny” Maria Lauryn. W 1982 roku pracę z chórem przejął Zdzisław Wyszkowski, a prowadzenie kapeli Stefan Jasiński.
W marcu 1984 roku rozstał się z zespołem Jerzy Śniechowski. Na swoją następczynię wyznaczył pracującą z zespołem od 3 lat Małgorzatę Wojdełko, która rozpoczęła współpracę z kierownikiem muzycznym Bernardem Michniewiczem, następnie z Eugeniuszem Zarachowiczem, Antonim Ułanowiczem, Aleksandrem Witkowskim i obecnie Krzysztofem Krzesickim. W 1987 roku zespół wzbogacił się o nowe stroje: z regionu suwalskiego (tzw. „Biała Woda”, od nazwy podsuwalskiego folwarku); „Opoczno”, a później stroje dla kapeli.
W latach 1987-1990 głównym choreografem był Gedymin Wróblewski, tancerz Mazowsza. Później kondycję zespołu podtrzymywali Marek Klepaczewski z Szydłowca oraz Maria Lauryn przy asyście Krzysztofa Masłowskiego, Witolda Polakowskiego, Jerzego Nazaruka. Do pracy z Suwalszczyzną powróciła w 1992 r. Małgorzata Wojdełko. Ówczesny dyrektor ROKiS-u Zbigniew Buski po 5 latach stosowania w akompaniamencie playbacku reaktywował kapelę zespołu i intensywnie promował zespół. Kolejne pokolenie koncertowało w kraju i za granicą, m.in. wielokrotnie we Francji oraz Turcji, Belgi, Rosji, Białorusi i na Litwie.
Rok 2005 to czas tworzenia młodej grupy zespołu i wytężonej pracy Karola Danowskiego wraz z żoną Iwoną – wychowanków SUWALSZCZYZNY.
Ku własnej lokalnej tradycji
Gdy pokolenie „Dzieci Suwalszczyzny” dojrzało do świadomej kontynuowania dzieła Zespołu, podjęto pierwszą próbę wprowadzenia nowej koncepcji repertuarowej: odejścia od schematycznego, wieloregionalnego „wszystkoizmu” (praktykowanego przez wiele podobnych zespołów w Polsce), na rzecz ukazywania w pieśni, tańcu i obrzędzie wyłącznie tradycji własnego wielokulturowego regionu. Pierwszym zwiastunem tej generalnej zmiany programowej był obrazek sceniczny „Suwalska potańcówka” (2008 r.), wykorzystujący wyłącznie folklor Suwalszczyzny.
Kolejnym – już widowiskowym odniesieniem, wykreowanym przez M. Wojdełko we współpracy z warszawskim choreografem (jednym z najwybitniejszych znawców tańców narodowych) Jarosławem Wojciechowskim, był spektakl taneczno-teatralny „Kochajmy się” (2010) bazujący na poemacie Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” oraz muzyce Fryderyka Chopina.
W czerwcu 2001 r. Uchwałą Rady Miejskiej w Suwałkach Zespół SUWALSZCZYZNA został wyróżniony tytułem „Zasłużony dla Miasta Suwałki” (otrzymując legitymację nr 7).
Na jubileusz 60-lecia zespołu w 2011 r. został przygotowany przez tandem Jarosław Wojciechowski–Małgorzata Wojdełko kolejny spektakl tradycji taneczno-muzycznych Suwalszczyzny – „W podsuwalskiej oberży”. Ukazywał tradycje właściwe dla wielokulturowej Suwalszczyzny (oprócz polskich – także wątki litewskie, żydowskie i Rosjan – staroobrzędowców).
W ostatnich dwóch latach 2014-2015, w ramach grantu z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, poświęconego digitalizacji i odtwarzaniu najstarszych zachowanych nagrań muzyki ludowej Suwalszczyzny – zespół przygotował kolejny spektakl taneczno-teatralny „Bal w Suwalskiej Resursie Obywatelskiej 1914 r.”, ukazujący ogólnoeuropejskie tradycje kulturowe ówczesnych Suwałk – miasta gubernialnego. W spektaklu ukazywani są autentyczni mieszczanie Suwałk oraz członkowie rodów ziemiańskich sprzed I wojny światowej.
Obecnie
Zarówno ostatnie widowisko, jak poprzednie, są najlepszą wizytówką Suwałk i regionu, promującą naszą własną lokalną kulturę, tradycję i historię XVIII, XIX i XX wieku. Czyni to Zespół Pieśni i Tańca SUWALSZCZYZNA wyjątkowym na tle innych zespołów tego typu w Polsce.
Obecny skład zespołu nie tylko utrzymał tradycję koncertowania, ale przyjął – z bardzo dobrym artystycznym skutkiem – własną wyjątkową, lokalną formułę. Przez ostatnie lata zespół rozwinął się także od strony liczebnej (ponad 40 tancerzy), utrzymując wysoki poziom artystyczny i kontynuując dzieło poprzednich pokoleń.
Fot. K. Mierzejewski